मनका डोवहरु

हुन्न  रहेछ  यात्रा सहज,  अक्ष नहुदा दूर-दृष्टि  भिजन  अनि,  लक्ष नहुदा  छुन्न रहेछ  पैतलाले,  सतहको  माटो एकै तर्फ  डोहोर्याउने,  कक्ष  नहुदा निर्दोशी त दोषी बन्छ, दोषी निर्दोशी   पहुच  तागत  पुर्याउन,  गक्ष  नहुदा सोझा साझाहरु यसै, दबिन्छन यहाँ   लप्पन छप्पन छली गर्न, दक्ष  नहुदा रोइरन्छिन वालिका ती, घाउ सम्झेर  बोलिदिने उनको  कोहि,  पक्ष नहुदा 

स्वर  ठूलो हुदैमा ती , गाली हुदैनन पड्किएका हात सबै, ताली हुदैनन टल्किने ती धातुरुपी, भाँडाहरु पनि मन्दिर मा पुजा  गर्ने , थाली हुदैनन लटरम्मै  फूल फूली  , हाँगा हरु नुही  फल दिने सबै  बिरुवा, बाली हुदैनन बाटो एउटै तयगर्दा, यात्रा जिन्दगीको  सहयात्री हरु सब घर , वाली हुदैनन मेरा भेना आह भन्दै, मिठा वात गर्ने हेर सब्को ससुरालीमा, साली हुदैनन

मिरमिरेमै निस्किन्छ्यौ रे, सुन्छु आजभोलि रिसाउदा नि तिमिलाई नै, चुन्छु आजभोलि  आकर्षणको ज्वाला सङ्गै, बत्तिसदन्त खुल्दा धड्किएको  मुटु  हातले, छुन्छु  आजभोलि मोडिएका  तिम्रा  नजर,  आफूतिर  तान्न  कयौं  पटक  अनुहार,  धुन्छु  आजभोलि  लुकिलुकि लिएका ती, तिम्रा तस्वीर हेर्दै   तिमी सङ्गै जिउने सप्ना, बुन्छु आजभोलि     सल्लाह गरि सङ्गै जाउला, फर्किदा नि सङ्गै   यस्तै  यस्तै  मनमा  कुरा, तुन्छु आजभोली प्रतीक्षामा